SHQIPTARE NE DIASPORË-GJUHA E KOMUNIKIMIT FAMILJAR

eshte me te vertet shqetsuese kjo gjendja e emigracionit ne diaspore pak sa nevralgjike kur ,shikojm nji pjes e femijve tane, flasin gjuhen e nenes gjuhe te dyte, kjo ka disa arsyje ,mos organizimi ne mesim plotesues siq i dergojn tera nacionalitet femijet e ,vet por kur shikojm tek ,nacionalitet tjera me mesim, plotesues mirret ambasada tek ne mjerishte eshte organizue ne forme me shum mund ta quejm private ,sepse paguen prindi nese e dergon e jo shteti per femijen dhe kjo rrjethe si pasoje qe disa prinde nuk e kan kuptue drejt qe femijet duhet ti dergojn ne mesim plotesues ne gjuhen amtare .ne shtetin zvicrran eshte i oraganizuar LPSH qe 15 vjet ku jan dikun afer 3500 nxensa ky numer nuk eshte i knaqeshem kur dihet sa eshte numri i shqipatreve ne ter zvicrren marre si shembull kantonin zurich ku per afersish eshte dikun 40mije shqiptre dhe mos te flasim per kantone tjera mendoje qe duhet prindi ti kushtoj me shum rendesi arsimimit te femis ne gjuhen e tije deri sa nuk kemi shtet qe do ti takonin shteti keto probleme .

Çelësinpër edukimin e fëmiut në radhë të parë ekanë prindërit,sidomos ata prind në mërgim kanë përgjegjësi,por edhe obligim kombëtar të ruajnë fëmiun e tij nga asimilimi,pastaj vijnë mësuesit e shkollës shqipe në mërgim që të ruajnë te femiu dhe të rrënjosin në mendjen dhe zemrën e fëmiut,gjuhën amtare,kulturën dhe traditën kombëtare,por edhe historinë dhe gjeografinë kombëtare,këtij obligimi moral e kombëtar nuk duhet të i shmanget as intelektuali i rrethit.

Pajtohem me mendimin e shaban cakollit se ne radhe te pare ne kete drejtim ndikojne prinderit mirepo e them nga pervoja ime se te shumten e rasteve shqiptaret qe kan merguar jasht atdheut, prinderit nuk i zoterojne mire gjuhet zyrtare te shteteve ku ata jetojne dhe ne kete menyre ata rriten ka i shohin dhe ndegjojne femijet e tyre ka flasin rrjedhshem gjuhen...., kjo eshte joedukate por vetem asimilim, raste te tilla nuk mungojne ndonese e thash se jam deshmitar i shume rasteve te cilat jane vertet per t'u gjykuar!

Kam pare dhe jetuar"kete teme".Pra meqense kam patur fatin ta jetonj kete gjendje,mund te them lirisht(por me keqardhje)se femijet tane,perdite e me shume po ecin rrugen e ambijentimit-ndryshimit total te jeteses,pra menyres se te jetuarit.Ne pergjithesi,mendoj se tekefundit ata do te duheshin ambijentalizuar ne pafundesi(mendoj duhet arritur hapin e vendesve pergjithesisht),per te jetuar nje jete pa brenga.Natyrisht se neve nuk na konvenon kjo gjendje por ne te kunderten ata do ngeleshin ne vendnumero,ose shprehur me qilter ashtu siq qene prinderit e tyre(prap theme me keqardhje per kushtet qe ua imponoj koha)halldup...Kur gjejme fjale dhe shprehemi lirshem se femijet tane duhet qe te mos asimilohen ne asnje menyre!,kjo na pelqen he per he,(dhe tekefundit kete deshirojme te gjithe)por mendimi im konkret per kete qeshtje eshte se femijet tane duhet patjeter te shkollohen ne masen me te madhe te mundshme,te adaptohen maksimalisht kulturavet te vendeve ku punojne,ne te njejten kohe te mos e harrojne vendin e stergjysherve.Kjo per mendimin tim do ishte gjeja me e mire e mundshme per ta.