Re: Poezi nga Edmond Shallvari

Ooo, mik!!!

Sot s'duroj asnje fjal
Nje mik i iku kesaj bote
Sot pashe dhe vdekjen te qaj
Dhe veten e saj te mallkonte.

Sot u tkurrr dhe nentoka
Dheu u ngjesh ne mospranim
O mik, te ikje s'ish koha
S'e kishim len' keshtu, oo mik!
* * *
p.s. Kushtuar mikut tim K.J. U prehte ne qetesi!

Shlyerja e mekatit

Falme e dashur, mekatin e pathene
E thena do me beje me shume mekatar
Per Ty jam, do jem, ai qe kam qene
I gjithmonshmi per Ty, i mekatit nje cast!

Lerme e dashur, ne denim te vetvetes
Sot jam i kthyer ndaj saj ne xhelat
Dje prift u bera, e lashe te rrefehej
Dhe koken e mekatit, ja preva pastaj!

Mbase e dashur, keshtu esht' me mire
Rrefimin e bera me kohe para vdekjes
Te tjera rrefenja do them kur te vije
Aq sa do ta bej, te vdese prej qeshjes!
* * *

Per nje Diell te ri

O varg-brazde, me ler' te te mbjell
Me faren-cast, qe shpirtit ndjej
Te gjej te verteten mbi toke si del
Sa jam un' tek ti, ti tek une, te gjej!

T'i tregojme botes faqen e fshehur
Kohen e vetngrene, kohen e pa erdhur
Jo ndjekjen e diellit si lulja e tij
Por ndjekjen qiellit, per nje Diell te ri!
* * *

Takuar...

Takuar kemi qene mijra vjet me pare
Gladiatore fatkeqe dhe fatmire njekohesisht
Rrethuar ulerimash spektatoresh te pafaj
Qe vrasjen tone, urdheronin me gisht.

Te gjymtuarit, te mjeret, te pafajshmit e fajshem
Skllaverine e vetvetes, skllaveronin marezisht
Arenave te kohes kerkonin qe shpaten
T'ja ngulnim njeri-tjetrit, nga i uluri gisht.

Takuar kemi qene, si sot e kujtoj
Kohet e ngjashme kane mbetur serish
E njejta arene, i njejti spektator
Na vret dhe rivret, nga i njejti gisht.

Takuar do jemi ne vazhdim shekujsh
Me kohet e ngjashme, do tallemi o mik
Spartake te penes kemi per te mbetur
Derisa te drejtohet, i perkuluri gisht!
* * *

Ku shkon, moj Toke?

E preka qiellin
Ai u be, Une
Ngadale filloi thithjen, mushkeria e Tokes.
Jashte i vetem
Brenda me shume
Kerkoj permasen e trete te kohes.

Avash, Ajnshtajn
Nuk te konkuroj
Formulen e shpejtesise, s'ta kam zili.
Nje tjeter formule
Njerezore kerkoj
Si te linde Njeriu e te vdese, Njeri!

Diellin e preka
Une u bera, Ai
Sa shpejt me terheq, Toka e lakuriqte.
Ku shkon moj Toke
Neper cmenduri?
Roite formulat, bashke me perendite!
* * *
--------------------------------------
SHIKOJ DHE NUK BESOJ ATE QE SHIKOJ
BESOJ DHE NUK SHIKOJ ATE QE BESOJ(E.SH)

Kryqezuar

Mbetem kryqezuar
Udheve te jetes
Vertetash dhunuar
Per hir te genjeshtres.

Nese nje her' Krishti
Kryqezuar mbeti
Toni kryqezimi
Ndjekur brez pas brezi.

Nese vec nje her'
Krishti u ringjall
Ne jetojm' ne ferr
Ai ne qiell lart.

C'presim ne te mjeret
Jeten e amshuar!?
Kryqezuar mbetem
Krishtit ja kaluam!

---------------------------------------
SHIKOJ DHE NUK BESOJ ATE QE SHIKOJ
BESOJ DHE NUK SHIKOJ ATE QE BESOJ(E.SH)

Ja, keshtu!

Gjithshka ndryshoi
Pa ndryshuar asgje
Duke ndryshuar gjithshka
Asgjeja u be.

Askushi u be Kush
I gjithshkaje Zot
Te tjeret si un
Me gisht ne goj'!

-------------------------------------
SHIKOJ DHE NUK BESOJ ATE QE SHIKOJ
BESOJ DHE NUK SHIKOJ ATE QE BESOJ(E.SH)

Ironia e jetes

Lindi me pas se jeta
Me shpejt se jeta u rrit
Pa u rritur mire e gjeta
S'e morra vesh si m'u ngjit.

Penguar sa here kam ecur
Ne rruget me gure, me asfalt
Ajo ka thirrur, ka qeshur
"I pafat, i pafat, i pafat!"

Dhe kur rruges pa rruge eca
Nje rruge timen te shtroja
Ironine e jetes e preka
Trotuar ishte bere, si shpetova!

-------------------------------------------------
SHIKOJ DHE NUK BESOJ ATE QE SHIKOJ
BESOJ DHE NUK SHIKOJ ATE QE BESOJ(E.SH)

Fantazmenderra

Ne enderr e ndjek endrren si i mare
Afrimi mbetet vetem nje mundim
Dhe une behem thjesht nje enderrvrare
Me castin e fundit, ne zgjim.

Ne zgjim s'me ndahet nje fantazme
Me ndjek e me ndjek pa afrim
Me thot', "Jam endrra jote e vrare
Qe gjumit do me ndjekesh perseri".

Mos prit!

Mos prit të të thot’ koha, “Lëviz!”
Ajo as vetë s’e di ku shkon
E humb toruan nëpër hapësir’
Penguar nga planeti Tok’!

Mos prit të të japë hapësira hapësirë
Ajo dhe vetë u nguc në univers
Qysh kur e mbushi me tepricë njerinë
Dhe ky prap se prap, plehravinash e ngjesh!

Mos prit të të tregojë dielli ditën
Ai dhe vetë u kthye në miop
Qysh kur në Tokë shpirtzinjt’ lindën…
Mos prit duke pritur, o i gjor’!

Zili perendish

Bota femerore me solli tek ty
Tek ty kete bote te panjohur e njoha
Nje porte u hap, me ftoi te hy
Njehere aty hyra, asnjehere nuk dola.

Jo, nuk ishte altar perendish
Me joshje pavdekesie per mua
Pa ty perjetesia ime do t'ish
Nje vdekje e gjalle, e munduar.

Aty me je ti, o altari im
Zili e perjetshme e perendive
Pishman i bere per pavdekesin
Vec te provojn' kete ndjenje dashurie.

Gjyshja?

Po gjyshja ishte vetë përralla
Dhe si përralla një ditë mbaroi
Flokët ju bënë re të bardha
Dhe shpirti porsi ujë kroi.

Sytë në qiell shtuan dy yje
Mbrëmjeve lezetojnë përmbi Hënë
Thonë që rri zgjuar një gjyshe
Bashkë me përrallën e pathënë.

mondishall shkruajti:Mos prit!

Mos prit të të thot’ koha, “Lëviz!”
Ajo as vetë s’e di ku shkon
E humb toruan nëpër hapësir’
Penguar nga planeti Tok’!

Mos prit të të japë hapësira hapësirë
Ajo dhe vetë u nguc në univers
Qysh kur e mbushi me tepricë njerinë
Dhe ky prap se prap, plehravinash e ngjesh!

Mos prit të të tregojë dielli ditën
Ai dhe vetë u kthye në miop
Qysh kur në Tokë shpirtzinjt’ lindën…
Mos prit duke pritur, o i gjor’!

shum e bukur kjo poezia

E megjithate...

Tani po, e kam te qarte
Enderren e shperbere
Gjumin e cfilitur
Kokedhimbjen e zgjimit.

Por, me te qarte e kam
qe, megjithate jetojme!

I qartesuar kaq shume
Qesh me enderren
Tallem me gjumin
Kaperdij aspirinen e rradhes.

Refrenin e zakonshem perseris
E megjithate ..... !!!

Kohë konvertimesh

Javë e konvertuar në ditë
Ditë e konvertuar në orë
Pres të dielën të vijë
Konvertimin një çast të ndaloj.

E nis me ndalimin e parë
Pik-pik vonoj pirjen e kafesë
Përmbys pastaj fatin në filxhan
Të gënjej veten si fallxheshë.

Vazhdoj më tej ndalimin
Me copra gazetash në duar
Horoskopesh kërkoj shpëtimin
Dhe qesh me fatin e shkruar.

Kuzhina më sjell erën e gjellës
E veçantë kjo drekë, sigurisht
Pu, puuu, iku gjysma e së djelës
Dhe mua s’po më kënaq, hiç!

Në dorën tënde e dashur, gjysma tjetër
Mbushma si gotat me verë perëndish
Ç’të bëjmë, kjo kohë na konvertoi jetën
Mos lemë ta konvertoj dhe dashurin!
---------------------------------------------------------------
SHIKOJ DHE NUK BESOJ ATE QE SHIKOJ
BESOJ DHE NUK SHIKOJ ATE QE BESOJ(E.SH)

mondishall shkruajti:Kohë konvertimesh

Javë e konvertuar në ditë
Ditë e konvertuar në orë
Pres të dielën të vijë
Konvertimin një çast të ndaloj.

E nis me ndalimin e parë
Pik-pik vonoj pirjen e kafesë
Përmbys pastaj fatin në filxhan
Të gënjej veten si fallxheshë.

Vazhdoj më tej ndalimin
Me copra gazetash në duar
Horoskopesh kërkoj shpëtimin
Dhe qesh me fatin e shkruar.

Kuzhina më sjell erën e gjellës
E veçantë kjo drekë, sigurisht
Pu, puuu, iku gjysma e së djelës
Dhe mua s’po më kënaq, hiç!

Në dorën tënde e dashur, gjysma tjetër
Mbushma si gotat me verë perëndish
Ç’të bëjmë, kjo kohë na konvertoi jetën
Mos lemë ta konvertoj dhe dashurin!

Mondishall , ke bere poerzi racionale. Ashtu konvertojne njerezit, dhe nuk dihet fajtori!
---------------------------------------------------------------
SHIKOJ DHE NUK BESOJ ATE QE SHIKOJ
BESOJ DHE NUK SHIKOJ ATE QE BESOJ(E.SH)

Te falenderoj dhe pershendes Blediana me vargjet e shkruara sot...

Por veç një…

Janë shumë çaste në një çast
Por veç një në ty më ndal
Janë shumë vargje në një varg
Por veç një për ty e kam.

Kokëulur rrinë çastet
Para çastit tonë final
Xhelozuar bëhen vargjet
Kur për ty shkruaj çdo fjal’.

Janë shumë ëndrra në një ëndërr
Por veç një tek ty më sjell
Janë shumë rrahje në një zemër
Por veç zemra, për ty rreh.

Prit dhe ca!

Prit dhe ca, moj vdekja ime
Mos u bëj e paduruar
Mos m’i hy jetës në ise
Dhe më le pun’ pa mbaruar!

Prit dhe ca, moj e uruar
S’u mësove kurrë me rradhë
Vetëm jetës i kam hua
Ty s’të kam asnjë qindarkë!

S’ta punoj si Penelopa
S’pres në jetë Odisenë
Jeta ime nuk njeh Troja
As dinakëri me besë!

______________________________________
SHIKOJ DHE NUK BESOJ ATE QE SHIKOJ
BESOJ DHE NUK SHIKOJ ATE QE BESOJ(E.SH)

Do t’ja them…

Do t’ja them në prag të vdekjes
Këngës që akoma s’di
Këngë e fundit e vetvetes
Dhe e lehtë dhe simfoni.

Mos kërkoni pentagramesh
Nota kurrë nuk do gjeni
Do jenë tinguj pyjesh, malesh
Dalë nga Toka, rrënë nga qielli.

Do jenë tinguj dalë nga shpirti
Pa orkestra, dirigjentë
S’do jetë fundi, por fillimi
Vdekja? Pak pushim do jetë!

Se si me iken ditet ne Korce akoma s'po e marr vesh. Me mallosen me shume. Po c'te bej!!! Mes atyre diteve s'kisha si mos vija aty ku prehen te ikurit e dashur. Oooh, sa shume qe kane marre ate rruge te moskthimit!!!

Unë e dija

Unë e dija që do lindja
Mos kërkoni argumente
Kur mësova që do vdisja
Thash’, “Kjo bot’ ësht’ kok’ më vete!”

Dashka që të lozë me mua
Herë me cingla dhe ashikë
Herë trimosh me lojë luftrash
Herë shuruar me pak frikë.

Dashka të më bëjë zap
Me hilenë e rrudhosjes
Unë e di që edhe plak
Do t’i heq një teke mortjes!

Unë e dija që do vdisja
Që pa lindur në kët’ botë
Kur mësova që do lindja
Thash’, “S’mbarroka kurrë kjo lojë!”

Thjesht…

Kush tha flokët m’u thinjën?
Thjesht thinjat u bënë flokë
Kush tha vitet u rritën?
Thjesht rritja u bë moshë.

Kush tha m’u shtuan rrudhat?
Thjesht rrudhat u bënë lëkurë
Kush tha më mbaroi udha?
Thjesht udha u bë, Unë.