Cikël poetik nga Albulena Pllana

KRIJIME NGA POETJA E RE, ALBULENA GANI PLLANA

Kësaj radhe, po u paraqesim disa krijime të poetes së re, Albulena Gani Pllana, nga Prishtina. Ato janë të shkëputura nga vëllimi i saj me titullin, “Si e kam, atë Kosovë?, i cili doli nw qarkullim këto ditë.
Ka lindur në Vushtri, më 22 shkurt 1992. Arsimin nëntëvjeçar dhe gjimnazin i ka përfunduar në kryeqytetin e Kosovës. Aktalisht, është studente e degës së gjuhës angleze, në Fakultetin Filologjik të Universitetit të Prishtinës. Sigurisht, kjo gjë e ka muëndësuar atë të lexojë edhe literaturë nga autorë të huaj.
Ka nisur të shkruajë poezi që në moshë të re. Së pari, radhazi, publikoi librat për fëmijë, “Dashuria për lulet”(Prishtinë, 2004), “Në pritje”(Prishtinë, 2005), “Njomëza arbërore për pavarësi” (Prishtinë, 2005) e “Doli ylberi” (Prishtinë, 2006). Ndërsa më tej, pra një vit më vonë, publikoi librin me tregime, përsëri për moshën e të vegjëlve, “Zana dhe miku i saj, dreri” (Prishtinë, 2007). Pas një “pushimi”, por dhe duke u pjekur në fushën e krijimit poetik, tani ajo po del para lexuesve të saj me librin e gjashtë, kushtuar vendlindjes, Kosovës së dashur të saj. Siç është e kuptueshme, në vargjet e këtyre poezive është e theksuar dashuria për vendlindjen, për Kosovën e Shqipërinë dhe për të gjitha trojet arbërore.
Në mbyllje dëshiroj të përmend këtu pak radhë, që ka shkruar në recensionin e tij, Asllan Qyqalla:
“Plot ndjesi, plot art, plot figura të përdorura në vargjet e poetes i gjejmë edhe në poezitë: Në qytetin e Lidhjes së Prizrenit, Nëna Terezë, Na iku mjekja Remë, Si e kam atë Kosovë etj. Janë këto poezitë e poeteshës Pllana, e cila hapëron drejt shtigjeve të artit poetik, duke na dhënë tablo të bukura në koloritin e fjalëve plot laryshi, me figura të cilat e gjallërojnë në tërësi artin e të shkruarit të saj. Ne i dëshirojmë suksese të shumta, në botën artistike e, në veçanti, në poezi!”

MË QANTE SHPIRTI...

Isha në qytetin e minatorëve, në Mitrovicë
Vështroja kalimtarët nga këmbët deri te koka,
Fytyra të ngrysura nga skamja e mjerimi,
Ecejaket e tyre ishin pothuaj të kota!!!

Disa të vjetër mbanin nipat e mbesat,
Disa të tjerë mbaheshin mbi bastune,
Gocat e reja me çanta për parfumeri,
Aty këtu shihja ndonjë të ri!

Qyteti gumëzhinte nga makinat e vjetra,
Qëndroja pranë një rrethrrotullimi,
Aty afër një furrë buke dhe ëmbëltore,
Ndonjë vogëlush blinte kornet-akullore!

Andej, rrugës një librari që të binte në sy,
Vështroja a mos hy njeri për libër-dituri,
Qëndrova duke mbajtur kokën me duar,
Mbeta deri vonë në mbrëmje duke numëruar!

Libraria e mbushur me libra plot,
Hynte ndonjë nxënës për gomë ose laps,
I tërë qyteti i varfëruar, i ndarë në dysh!
E tërë ish-industria tani në kolaps.

Shëtita nëpër rrugën Mbretëresha Teutë,
Prapë një librari e mbushur plot libra e fletore,
Me punëtorët e vjetër para dere, ku s’hynte njeri!
Afër saj e mbushur me njerëz, prapë një ëmbëltore!

Pse nuk lexohet e mësohet si dikur këtu?
Ua! me kërciti zverku nga habia e mllefi,
Si do të jetojë kjo gjeneratë e dalldisur,
Kam frikë se do ta gëlltisë të tërin kurbeti!

Na ishte Mitrovica, dikur qytet me njerëz punëtorë,
Kishte shumë fabrika e punëtorë në miniera,
Furnizonte botën me metale të rralla,
Prodhime të shumta metalesh edhe akumulatorë!

Këtu nxirrej plumbi, zinku e bismuti,
Nxirreshin ari e argjendi,
Tani çdo gjë e vyshkur, e ndryshkur,
Duket se po i del tymi këtij vendi!

Të rinj largohen në heshtje nga vendlindja,
Kërkojnë punë e strehim në Perëndim,
Shtëpitë pothuaj janë boshatisur, lënë shkretë,
Vajtoj e qaj pa pra, për vendin tim!...

Do mbesin këtu pleq e plaka të vetmuar,
Do kërkojmë nga vende tjera mjekë për shërim,
Kjo për mua është shumë brengosëse-trishtuese,
Si nuk mendohet të gjallërohet, i bukuri vendi im?!
(Mitrovicë, më 10 maj 2012)

NËNA TEREZË...

U lind fëmija i tretë në familje,
Doli në këtë botë në Shkupin shqiptar,
Nga prindër Kolë e Drane Bojaxhiu,
Shndriti kudo që shkeli e u shkri si qiriu!

Mësimet e para i bëri në shkollë shqipe të Shkupit
Edhe gjimnazin e mbaroi me sukses,
Dëshira për mësuese i ishte ngulitur në kokë,
Mbi të gjitha ndihmoi shumë shoqe e shokë...

Vendosi në rini të bëhej murgeshë,
Mori rrugën pa kthim për Kalkutë,
Nga mësuesja u bë Misionare e Dashurisë,
Më e dashura për të varfrit e Indisë!

Sa keq, që ne e njohëm shumë vonë,
Këtu çdo gjë ishte e censuruar,
Për ne u bë në botë Nëna më e Madhe,
Mësoi e gjithë bota se ishte shqiptare.

Kur e shikuan të vegjëlit për herë të parë,
Thanë na erdhi një hyjneshë plot shpresë,
Nderove emrin, familjen e Kombin me punë,
Nuk flije kurrë pa vënë të varfrit në gjumë!

Nuk harrove kurrë Atdheun Arbëror,
Ku e le shtëpinë, vendlindjen e farefisin,
U ktheve e dekoruar, me fytyrë ngjyrë pëllumbi,
Kur zemërngushtët thanë, se Gonxhja na humbi!

NË QYTETIN E LIDHJES SË PRIZRENIT

Shtëpitë e ndërtuara me arkitekturë të veçantë,
Bukuri e rrallë me klimë e ujë të bekuar,
Njerëz të bukur me fytyra të buzëqeshura,
Nga gjestet, fjalët e lëvizjet, duken të edukuar.

Shëtis me një mik buzë Lumëbardhit,
Uji i pastër gurgullon mbi gurë,
Kalimtarët e rastit shëtisin të harlisur,
Disa ndalen e kuvendojnë mbi urë.

Ka ura të vjetra, që të kapin mendimet,
Kishte dikur mjeshtër guri në këtë anë,
Këtu janë mbajtur takime të rëndësishme,
Kaluan këtejpari shumë kapedanë...

Ndalemi para Shtëpisë-muze, Lidhjes së Prizrenit,
Kisha mësuar shumë gjëra për këtë dikur,
E tani e harlisur futem brenda me nxitim,
Shumë gjëra janë të skalitura në mur.

Muzeu u shkatërrua shpesh nga barbarët,
Por dëshira jone e plotë ishte përherë,
Gjërat e ruajtura nga të parët tanë me kujdes
Viheshin përsëri në vendin e duhur me nderë!
(Prizren, më 20 mars 2012)

FESTË E TËRË SHQIPTARISË
(Abetarja gjithëkombëtare)

Sot në Prizrenin e bukur historik
Janë mbledhur krerët e popullit tim,
E pritëm plotë 100 vjet ketë festë
Abetaren e përbashkët me gëzim.

Dikur Abetarja fshihej nëpër djepa,
Sillej fshehurazi nga Shqipëria-nënë,
E sot ka festë e tërë shqiptaria,
Janë mbledhur këtu, prijësit nga të katër anë.

Gumëzhijnë rrugët, lulishtet e qytetit plot,
Vijnë makinat me flamuj nga Shqipëria,
I pret Kosova duarhapur si përherë,
Këtu janë prijësit edhe nga Çamëria.

Në ballë të festës qëndrojnë prijësit nga Ulqini,
Nga Ilirida në sallë veç më janë vendosur,
Nga Lugina e Preshevës me mijëra veta,
Gëzimi e hareja nuk kanë të sosur!

Abetare me shkronja shqipe të Rilindasëve,
Tridhjetë e gjashtë rreze ndriçojnë përherë,
Sot e gjithë shqiptaria feston me këngë e flamur,
Të bashkuar si vëllezër ngrihemi përnjëherë!

Urime, urime, Abetarja jonë gjithëkombëtare
Të rrojë populli ynë me gëzime e hare!
Përballë çdo sfide, të bashkuar në fitore,
Lotët nga gëzimi, turmës i shkojnë rrëke!

(Prizren, më 17 maj 2012)

SI E KAM, ATË KOSOVË?

Daja im jeton me decenie në Gjermani,
Tani edhe flokët i janë thinjur e rënë,
I kujtohet kur iku në errësirë pa paralajmërim,
La në vendlindje farefisin, duke qarë babë e nënë!

I ndalohej të kthehej në vendlindje,
Ishte shpallur armik i këtij vendi,
Vetëm se e donte Flamurin e Lirinë,
I kaloi jeta në kurbet, ku la djalërinë!

Vendosa t’i bëj një vizitë me nënën,
Na priti te dera, me kujtohet edhe sot,
Buzët i dridheshin, këmbët mezi e mbanin,
Lotët i mbulonin faqet me rrudha plot.

Na priti me gëzim e na pyeti shumë:
Si e kam, atë Kosove, që e lashë dikur?
Ah! Më ka marrë malli të shtrihem në baltën e saj,
Ne përnjëherë u mbushëm me vaj!

E ledhatuam dajën, i treguam shumë gjëra:
Kosova ka ecur, or dajë, mos u bëj merak,
Ka shpallur Pavarësinë, e njohur nga bota,
Përpjekjet e armikut ishin përherë të kota!

Kosova rriti shumë trima e trimëresha,
Dhanë betimin para Flamurit në gjuhën shqipe,
Trimat dhanë kushtrimin për Atdhe e Liri,
U përzu armiku i Karpateve, deri në kufi.

Tani valon Flamuri me Shqiponjë dykrenare,
E tëre Kosova është ndërtuar përsëri,
Bëjmë vizita e pushime, ku të duam,
Mes Kosovës e Shqipërisë s‘ka kufi.

(Kaiserslautern, më 10 janar 2009)

KOMANDANTI LEGJENDAR, ADEM JASHARI

Adem Jashari lindi në Prekaz të Drenicës,
Në ato çaste kur erdhi në këtë botë,
Djepi iu mbulua me Flamurin e Skënderbeut,
Të gjithë të afërmeve nga gëzimi u rrodhën lotë!

U lind në Ditën e Flamurit-28 Nëntor,
Me krisma të pushkës e këngë kreshnike,
Kështu po rritej Ademi me vëllezërit e tij,
Jetoi dhe luftoi për Shqipërinë Etnike.

Adem Jashari për histori kishte interesim,
Ishte bërthama themeltare e UÇK-së.
Në histori ndodhin ngjarje të rastësishme,
Bashkimi i trojeve shqiptare ishte e rëndësishme.

Ishte nisur për çlirimin e Kosovës,
Për trimëri dallohej nga i gjithë brezi i tij,
Populli ynë liridashës e i vuajtur, thoshte,
E meriton të vlershmen, të shtrenjtën LIRI.

Vetëm të guximshmit kanë ndërruar historinë,
I pari nisi aksionet ushtare mbi policinë,
Fillimisht në Drenicë e për t'u përhapur më vonë
Në tërë Kosovën, në Llap, në Shalë, në Dukagjin…

Adem Jashari ishte kudo sypatrembur,
Ku sulmohej armiku, në çdo cep të Kosovës,
Vetëm frikacakët nuk mund t'i besonin,
Dashamirët e Kombit përherë e admironin.

Lufta për Prekazin qe e ashpër,
Qendresa ishte e madhe, mbinjerëzore,
UÇK-ja humbi prijatarin e saj,
Por Kosova fitoi trimin luftëtar.

Vepra dhe lavdia e komandantit legjendar,
Lufta e drejtë kundër armikut të Karpateve,
I dha përmasa të reja Kosovës, Ballkanit,
28 Nëntorit - Festës tonë Kombëtare.

(Prekaz, më 2 korrik 2012)

PER TY, QAN E TËRË SHQIPTARIA
(Poetit Ali Podrimja)

Më 21 korrik 2012, lajm i hidhur:
Poeti Ali Podrimja u gjet i vdekur,
Larg vendlindjes, në një qytet të Francës,
Sot e tërë shqiptaria është stepur.

Jo, jo nuk e besoj dot,
Se ka ikur nga kjo jetë,
Ishte për shumë gjenerata
Njeri dhe poet i vërtetë.

Poetët vetëm hyjnohen në qiell,
Ata lindin e vdesin për çdo varg,
Këtë e kam lexuar në rini,
Mburremi që të patëm, poeti ynë Ali.

Ti nuk vdiqe, o mjeshtër i poezisë
Ti shkove të Esadi, Azemi e Dini,
Sot është ditë zie në tërë shqiptarinë,
Krenare është Gjakova që të lindi.

Na mësove të mos iu frikësohemi,
As deteve e oqeaneve, asnjëherë,
Jemi krenarë për veprat Tuaja,
Ike në heshtje, i buzëqeshur si përherë!

Poezitë, të cilat i shkrove me laps e penë,
Do t’i lexojmë e këndojmë përherë,
E shkrove biografinë tënde në çdo poezi,
Nuk të trembi furtunë as erë.

Na mungon, o Ali Podrimja,
Për njëqindvjetorin e Shqipërisë,
Ku ta gjejmë rimën për kremtet tona,
Në tërë hapësirën e Ilirisë-Arbërisë.

(Prishtinë, më 22 korrik 2012)