Re: Poezi Dashurie

jam pakez e dashuruar
jam ende e mbushur me mbetjet e nje dashurie te pakuptimte
dhe ndihem aq e merzitur
sa desha tia tregoj dhe dikujt tjeter

Dashuria eshte si nje cikel..
Kur do dike,lendohesh..
Kur lendohesh, urren..
Kur urren,perpiqesh te harrosh..
Kur perpiqesh te harrosh,fillon te te marre malli..
Dhe kur fillon te te marre malli,fillon te duash serish..!

Do te qendroj...
..............
... Nuk mund te iki, jo, ende,
diku ne boten tende,
fshehur pas nje perde,
une do te qendroj !...
... Do te ushqehem me lote, e po me lote do te ngrohem,
diku brenda shpirtit tend, nder kujtime strukur,
Me thuaj zemer, me thuaj si u munde,
Brenda dhimbjes te qendrosh kaq e bukur ?...
... Njerezore, Hyjnore,
sikur vale jete qe vershon ngadale,
Nder shkembinjte e vdekjes.
Te verej tek thyhesh,
te kthehesh,
pa thene asnje fjale,
Pa u ankuar ..
Si nuk u ankove kurre ?
Heshtjen e veshe, e bere lekure !....
..............
... Une do te qendroj,
sepse pa ty inekzistent jam,
Kohe e rrjedh do te sfidoj,
dhe te shuhem do te t'qendroj prane,
Aty do te jem,
ne nje enderr, me quaj harruar,
Ate ...
Kengen tone duke kenduar !...
... Tek nje puthje e dhene,
tek nje premtim i thene,
Ne nje perendim Dielli,
Ne nje nate me Hene ! ....
..............
... Ti tashme e di ku te me gjesh,
Eshte loti yt' qe brenda teje me mbajti gjalle,
Te shohe perhumbur si buzeqesh,
e brenda shpirtit, nje mal me mall,
nje det' me endrra,qe s'moren jete,
Por u jetuan, disi, vertete !...
... Pra aty do te jem,
e vetmja menyre perjetesisht te t'kem,
dhe me fal shume zemer nese tu bera gur',
Por jane disa udhe, qe s'kane kthim kurre !...
.................
Nga Mc-Hijeton ( Jeton Shehu )

Vetem une e di.

Thojn se dielli me i bukur se gjithnje eshte kur syrin mbi maje malesh qet.Te tjeret fjalet e mira per te i thone ne qastin kur ai del nga rete.

Ca thone kur ne kurora pyjesh eshte futur e neper gjethe del aty-ketu.Vetem une e di se dielli me i bukur eshte ai qe del nga syte e tu.

Mos me prit.

Mos me prit neser ne stacionin e percielljes,ku agonishem lebetiten fjalet e pa thena.Une do te vazhdoj dhe me tutje te besoj se ti je ne po kete qytet,kaq pran meje,e se nga qasti ne qast do hysh pa trokitur ne dhomen time nga malli per mua.

Neser do percillesh nga mungesa ime.ngaqe sÂ´dua ta beesoj ndarjen me ty.

Neser eshte vone

Do te kujtohemi per fjalet,qe i lam jetime mes shkretires perveluse te heshtjes,do te kujtohemi per ate pjes veteje te shkrumbuar ne asgje,e do te derdhemi rrembyeshem shiun e pikellimit,mbi ate murane kotesie.

Neser eshte vertet vone,te themi se u deshem.

Jam i teri prej ndjenje

Zbrit nga ajo re ngurrimi ku ke hypur e qe te largon qmendurisht nga une.Pulbardhen endjenjes sime po e vret tufani i ndarjes,qe as ti sÂ´e do.
Zbrit nga ajo re ngurrimi ku ke hypur,te qetesohet sadopak qielli i dhimbjes.Jam i teri prej ndjenje,i teri pulbardhe,kerkoj brigjet e zemres tende ti gjej.

Dje ishte shpejt.

Dje ishte shpejt ta shetitja doren me pyllin e dendur te flokeve tua.Nata e mosnjohjes pergjonte ende me qindera pikepyetje.

Dje ishte shpejt e sot trembem mos eshte tmerresisht vonÃª.

Ferdinand Laholli

Nisja

Neper lulet e para te pranveres neteve me hene ne turmen e njerzve qe me parakalonin ne ender te kerkova.

Te gjeta te fshehur ne nje kend priteje dhe kerkim analog.

Neper te njejtin qiell endeshim e nuk shiheshim.Gjumi i perjeteshem do te na u binte enderrave po te mos ishim takuar.

Gjithqka mbeti vetem kujtim

Dashuruam.Jetuam.Per njeri-tjetrin,njeri-tjetrin.Egzistuam dhe ishim te lumtur.Te dashuruar enderronim,shpresonim dhe i besonim dashuris son.Ishte gjithqka e imja.Ishe arsya e egzistimit tim dhe kuptimi i jetes.Isha gjithqka per ty,gjithqka qe ti deshe.Por ne nje qast rruga jon u ndal.Une e ti shkuam ne rrug te ndryshme.pse?nuk e di.ndoshta e di.ndoshta ti e din.Por tani nuk eshte me rendesi.E patem dashurin dhe e humbem.Ishim te rinje qe te dinim ta ruajm,dashuria jone tani eshte vetem kujtim .Kujtim eshte edhe koha e loteve dhe e vuajtjes pas ndarjes.Gjithqka e imja dhe gjithqka e jotja eshte kujtim.Edhe une edhe ti tani tashuri te tjera.Por e them pa deshmitar-pas teje kurr askush nuk eshte dhe nuk do te jet arsye e egzistimit tim.Sepse “kurr askush nuk do ta kthej shkqelqimin ne barÃª”-shkelqimi im eshte shuar mati……

TE LUTEM
Mjegullat nëpër sy,sytë më janë verbuar,me duket se jame ne qiell,
e preki gjithësinë,sa shpraztirë,era e ftohtë,yjet pa dritë,
edhe ato të vetmuara,askund askush,shpraztirë e pafund,
i shqetësuar jamë nuk di katë shkojë.
Cila rrugë më shpie në drejtim të duhur,jam në udhëkryq
pa emër,
i humbur e i hutuar qëndrojë në gjithësi,
i mjeri i humburi unë në kozmosin e pafundë.
Dua të zgjohem në jetën që isha ,dua të bërtasë LIBERTAS,
dua të jemë ai që isha,
dua të dalë nga ky labirint,dua të gjejë rugën e humbur.
Endem anë e mbanë kozmosit të pafundë kërkojë atë…
Kërkojë kohën e humbur, kërkojë jetën kur isha fëmijë,
kërkojë ditën kur u dashurova për herë të parë,
kërkojë atë që e kam humbur e që nuk vjen dot!
e dashura kohë të lutem kthehu vetëm pakë
TE DUA
une nuk do te isha ky qe jam
si kur ty mos te kisha pran
nuk do ti gezohesha kesaj jete
sikur ti te mos ishe pran meje

dhe te lutem shume
te me shikosh syte e mi
me lotet sikur lume
qe te shohin vetm ty

te lutem me qendro pran
se veq ty te kam
e nese ti shkon nga une
per mua jeta merr fund

te lutem me degjo mua
se e kam vetm nje fajl per ty

TE DUA

NESE TI SHKON

e di
ti nuk e ke te lehte
e di
ti e ke veshtire
e di
se une jam fajtore
e di
se kemi mundu me shume

ti nuk e di
se as une nuk e kam lehte
ti nuk e di
se edhe une e kame veshtire
ti nuk e di
se edhe ti je fajtor
ti nuk e di
se kemi mundur me shume
dhe
nese ti shkon
nuk humb vetem une

NJE E KALUAR PER TY
Pres
përse më don ti mua ? përse unë ty të dua ? Përse më rrëmbeve zemërën ? Moj pëllumbeshë syshkruar ! Përse më nxite ndjenjat ? Përse mi more sytë ? Përse të lutem më thuaj përse ? Fillove të kesh frikë ! I frigohesha hënës i frigohesha perëndisë i frigohesha vetvetes moj engjudhi i perëndisë ! I thelluar në mendime për ty fillova te shkruaj natë dhe ditë si zog i humbur me padurim pres përgjigjen tuaj…

DUHET TE VAZHDOJ PA TY

Shtëpi të heshtura,
Nën qiellin e rënduar,
Shiu dhe Unë,
Të ftohur në vetmi,
Në këtë qytet që asgjë s`ka marrë nga Ti.

Në pritje harrova hapat e tu,
Më ngjan si në ëndërr,
Eh…! kur largohesh Ti…
Më duhet të filloj përsëri.

Të kujtoj siç ishe...

Me kujtohesh ti ne vjeshten e fundit.
Me bereten bojehiri e zemren ne paqe.
Ne syte e tu haheshin dritat e muzgut.
Dhe gjethet binin ne ujin e shpirtit tend.

Ne krahet e mi si nje kulper u ngjite,
gjethet merrnin zerin tend te ngadalte.
Flake habie ku etja ime digjej.
Jasemin I dashur, - mbi shpirtin tim, - i kalter.

Syte e tu vetuan e udhen hapi vjeshta:
bereta gri, zeri si i zogjve, zemra jote shtepia
ku hyjne deshirat e mi ate shenjta
dhe puthjet e gezuara bien si shkendija.

Qielli deri te nje anije. Fushe deri te nje koder:
te kujtoj si nje drite, si tym, si pellg pa brenge.
Thelle syve te tu digjeshin muzgjet
dhe gjethet vjeshtore lekundeshin ne shpirtin tend.

Neruda

Mosha e dashnise.

Dhe pse jam grua, s'e mbaj dot kyt emer.
Siq digjet pylli nga nji shkendi.
Ashtu me perflaku dhe mua nje mashkull.
Qe per fat te mir', ishe dhe mbete Ti.

Tek ngrohem n'prushin e pyllit t‘shkrumue.
Ku kanga e shpirtit, ma shume me josh.
Me thote: Sa n’kyt bot, ti ke me rr’nue?
Per s’gjallit dashnia, kurr nuk ka moshe”.

R.Dragusha.
Wien.Maj
2013