"Per ty"

Shpesh na ndodh qe te kujtohemi shume vone per t'i thene disa njerezve sa te vecante dhe te rendesishem jane per ne.

TE KAM XHAN

Ecnim dore per dore,edhe sot si atehere per te njemijten here! Ecnim pa u ndalur ne rruget,qe s’mbronin kurre,neper rruget qe s’ngopeshin se prituri krahehapur hapat tona… here te gezuara,here te merzitura,here te heshtura,por qe asnjehere nuk ndaleshin. Edhe sot po bisedonin si atehere,ulur ne kete stol,me nje buzeqeshje te embel, me nje trishtim ne fytyre,por te sigurte dhe te lumtur qe do te jemi bashke,pergjithmone bashke.Te kujtohet si bisedonim dhe shpeshhere enderronim duke humbur ne fantazi apo kur thurnim plane pa mbarim. Edhe sot po flisnim ketu,si atehere,por tani te trishtuar se dicka na shqetesonte; dicka qe do ta zgjidhnim te dy,ne menyre te pakushtezuar,me kurajo;ne mirebesim duke mbajtur cdo premtim,cdo betim;pa frike,duke perballuar cdo pengese.
Te kujtohet kur papritur e pakuptuar dje humbem.Rruget tona dje harruam.Gjithcka per nje moment,per nje cast qe u duk si perjetesi u ndal,por fatmiresisht u rigjetem,dhe prape buzeqeshem! Dhe prape si atehere,tani,pastaj me vone,por prape ketu do te vazhdojme me shpresa ne zemer,me dashuri ne shpirt,me miqesine ne gjak.Edhe sot si atehere kur ishim femije,si dje kur po zgjidhnim filozofine e jetes,te henes,te yjeve,edhe sot jemi ketu. Nen erresiren e nates themeluam miqesine tone,si atehere,perjetesisht bashke duke i thene njeri-tjetrit “Te kam xhan shoku im!”

Nje leter dashurie
I dashur sonte para se te flesh dua te te tregoj nje perralle.
Na ishte njehere nje vajze.Ajo ishte si gjithe te tjerat,pa assgje dukshem te vecante.Ajo s’ishte Hirushja apo Borebardha.Kishte dy prinder qe e donin shume,miq qe i falnin buzeqeshje,njerez qe e respektonin.Ajo mendonte se jeta e saj kishte nje kuptim,ajo mendonte dhe besonte se ishte e lumtur.
Dhe nje dite kjo vajze njohu dike.Kush ishte ky njeri do te pyesesh?Me lejo te ta pershkruaj permes syve te saj.Ai ishte i bukur.Oh sa i bukur ishte ai.Kishte nje buzeqeshje te ngrohte,qe dukej se i buronte nga zemra.Ajo s’ishte nje nga ato buzeqeshje siperfaqsore,ajo buzeqeshje mund te bente per vete kedo.Ky djale kishte dy sy kaq te gezuar,kaq feminor,kaq shprehes.C’ngjyre kishin?Ata i merrnin te gjitha ngjyrat,si pasqyrat reflektonin shume e megjithate ajo s’arrinte te lexonte gje.Ai ishte i mire e i dashur me kedo,sillej bukur kaq natyrshem.Zeri i tij kumbonte brenda saj dhe ruhej diku,ne nje cep te mendjes,ne nje cep te zemres.Ajo e pa,e njohu,e deshi.E megjithate ishte shume kryelarte per t’i lene krahe te lire ndjenjes.Ai e shikonte...Ajo ulte syte.Ai e shnderroi.Ajo pushoi se qeni vajze.Ajo filloi te enderronte.Ai i buzeqeshte...Ajo fluturonte.Ai i fliste.Ajo e degjonte,pafundesisht e degjonte,e mendonte...Por ai s’e donte,ajo mendonte se ai nuk e donte.Ajo i largohej,lendohej,e lendonte.I rrinte larg e megjithate e ndjente prane.Ai s’e kuptonte...Asaj filoi t’i pelqeje vetmia,gjumi.Ajo s’eshte me e para,dicka ka,nje te fshehte te ndrydhur fort ne vete.E megjithate ajo me s’po duronte.
E donte,ajo e donte.
Vendosi t’i shkruaj.Kishte nevoje te degjohej,ai ta degjonte.Ajo kerkon nje fund per nje perralle.Ajo kerkon vec nje fund.
Shkruaja ti i dashur!

Mikut tim
SYTE PERLOTUR
SUPET RREZUAR
CIGAREN NE BUZE SHTRENGUAR
NJE TUFE LULE MBAN NE DUAR
DHE ECEN NXITUAR!
TI NUK ME SHIKON,
UNE NUK TE FLAS,
NJE LEMSH ME MBLIDHET NE GURMAZ
DHE S'ME LE TE BERTAS.
NJE LOT NGA QEPALLA RIGON!
SHIKIMIN KE TRETUR NE KOHEN E SHKUAR.
CDO JAVE TE SHOH ME TE HEQUR,
TEK ZBRET NE GROPEN E MADHE,PLOT VARRE.
CUDI
PRANE VARRIT TE HESHTUR,
QENDRON BUZEQESHUR!
NUK TE DEGJOJ SE CTHUA
O LUME E PERRUA,
VARRI I RRUFIT FJALET E TUA,
POR JAM I SIGURTE
QE PRAPE I THUA:
TE DUA

E dashur!
E thjeshte dhe e paster si ko fjale eshte ndjenja qe kam per ty.
Sa do te doja te isha ne zemren tende tani qe po te shkruaj kete leter.Do te mjaftonte nje sekonde qe dora ime te te perkedhelte fytyren,teksa floket e tu luajne me flladin qe fryn nga shpirti im,te te shtrengoja ne gjoks ku te degjoje rrahjet e cmendura te zemres qe nuk rresht se te menduari,pastaj te te shihja ne sy e te te thoja per here te pare ne jeten time
“Te dua”,me buzet e zhuritura qe i shuan vetem puthja jote.
E une si femije i coroditur te te perkedhelja serish fytyren,e cila humbet ne dritehijen e buzeqeshjes tende...
...ti per mua...
Me ty prane do te ndihesha me gjalle se kurre,do te ishe mbushja e zbrazetise se largesive tona,fraza qe shkruaj cdo nate ne muret e casteve me bojen perjetesisht te pathare.Do te pershkoja gjithe universin per te shperndare pikezat e dashurise sime ngado.Do te doja te vdisja lag teje per te provuar se larg syve do te kisha me prane zemres se kurre.Do te doja te te kisha prane,te te ndjeja lekuren,floket,te te veshtroja ne thellesine e shpirtit e me pas te humbisja si gjithmone ne endrrat e mija te embla.Do te doja te te nuhasja per te ndjere aromen engjellore te trupit tend si deshire te fundit te ekzistences sime.
Asnjehere s’do te mund te shpreh sa te dashuroj megjithate shkrova qe te mbetet ne leter e te jehoje ne zgjimin tend dhe neteve te gjata perpara se te te zere gjumi.
Te dua shume...

Fryme dashurie

Ne u takuam ne lexione,
Aty,ku fati na bashkoi.
Dhe perjetuam emocione,
Ato,qe mosha na dhuroi.

Ti,me e qeshura ne shoqe
Une,me i qeshuri ne shoke,
Por shpejt u bera hija jote,
Pa syte e tu nuk qeshja dot.

Ti uleshe ku gjeje vend,
Une shtyja shoket me nxitim,
Te ulesha pas trupit tend,
Ku gjente prehje shpirti im.

Dhe te perpija me vehtrime,
T’i prekja floket me ngadale,
Dhe si nje afsh nga zemra ime,
Te hidhja frymen vale-vale.

Ti fillimisht mbete e habitur,
C’kerkoja une prej teje?
Por,pas ca ditesh,krejt papritur
Afrove qafen prane meje.

Dhe erdhi casti qe shpresoja,
Atje,ne park,prapa selvise,
Te dy nje fryme nxirrnim nga goja,
Frymen e ngrohte te dashurise.

Kur fryma ime u mbarua,
Ti me dhe fryme nga fryma jote.
Une putha fort buzet e tua.
Ato dy buze qe skishin shoqe.

I vetem jam,me ty ne mendje,
Ti ike dhe mi thave syte.
Por brenda kam dhe frymen tende,
Dhe prape me ty jam vet i dyte.

Mos i vrisni endrrat!
Ju,kaloresit e kohes mos me vrisni dhe ju,fytyra njerezore,te panjohura e te ndryshme mos me largoni nga vetja.Une jam e lire,kam lindur e tille;s’eshte faji im qe s’njoh kufij,s’eshte faji im qe shpirti kerkon te zbuloje boten,s’eshte faji im qe e dashuroj kaq shume jeten.Dhe une prape jam e roberuar,si ju,te gjithe jemi pak te tille.Kafaz i madh kjo shoqeria njerezore qe ndrydh brenda saj shume e shume mendime,te pathena,te paperfunduara nga frika e dickaje ndryshe.Ju me shikoni.Ndoshta shpesh jam e shushatur,e humbur,e cuditshme,e pakuptueshme,e arratisur prej realitetit.Disa here me pelqeni e disa here te tjera jo.Ju me gjykoni,s’me besoni.Po pse valle te jeni kaq te padrejte?
Une jam te ju,si ju e prape ndryshe.
Une ju dua edhe pse s’me kuptoni,edhe pse me injoroni,nga vetja shpesh me largoni.
Me pelqen kurre me kerkoni neteve te erreta,pre te ndjenjave te forta:kur vetmia ju mbyt ose dashuria ju pushton.Ju me therrisni,me prisni.Dhe une vij mes resh te pambukta,duke kaleruar mbi mendime te embla a te trishta.Une gjithmone vij,ju bej te jetoni atehere kur cdo pjese juaja pushon,fle une ju mbaj zgjuar.Por krr dielli me rrezet e tij,gjithcka nga nata largon ju me harroni.
Mos me vrisni.Dua te me prononi se une jam pjese e juaja.Mos i vrisni endrrat!Na degjoni ne deshirat e pathena te shpirtit tuaj.Merrni prej nesh c’eshte me e mira dhe kur jemi te shemtuara na flakni tutje.Ne jemi endrrat qe ju flasim:ENDERONI!NA JEPNI TRUP DHE FORME! VETEM JU MUND TA BENI...

Ora e zemres sime levizi akrepat ne oren1,ne vagonin e pare bosh te nje treni.
Une linda,ashtu si ju ne synimin per te qene i lire.Qe sa linda kam pasur gishta te forte. Ashtu si ju dhe une e mbaja boten e madhe me gishtat e nje dore.Me doren qe mbaja kete bote gjigante,une jepja liri nga liria ime.Ne doren tjeter me jepnin ushqimet,rrobat,dmth me jepnin jete mua krijeses se pafaj.Tashme gjerat po ndryshojne.
-Pse mos mendonit se gjerat do te mbeteshin keshtu perjetesisht?!
-Jo,jo.Ju gaboheni.Tani bota rendon.Rruzulli i tokes rrotullohet aq shpejt,me aq liri te tepruar,sa nga viti ne vit gishtat po me shtremberohen,madje po me thyhen.
-Por c’ben o bote?!Po me vret mua,qenies qe te fal liri,po te jep jete?!
-Eh...Kujt i flas!Kjo bote nganjehere behet shurdhe dhe memece.
-Tani u dorezova!Nuk e mbaj dot kete liri,peshen e kesaj bote me gishtat e nje dore.
Tani jam e sigurte se nuk do te me ndihmoni.Do te rrini atje pa levizur e do te me veshtroni.
Une e dua kete bote sepse une e dua jeten.Nuk dua qe kjo bote te me shembet perdhe ne mijera copa drite,te shkaterrohet.
Une duhet te mesoj ta mbaj boten me dy duar te mia,por ajo vazhdon te rendoje.

Dikush me kishte thene:”Nuk ekzistojne engjejt dhe nese ekzistojne ata jetojne vecse ne qiell.” Por une nuk jam dakort! Dhe e di pse? Sepse...une kam pare nje engjell.
Dhe me te vertete ishte nje engjell me aureole mbi koke,me krahe te bardhe,ishte nje engjell i vertete.Kishte nje shikim shume te embel,shume domethenes dhe ishte pikerisht ai shikim qe me detyroi mua te te shkruaj.Dhe e di cfare? Ai engjell ishte...ishe...ishe ti.
Vetem ate nate nen qiellin blu,e me te vetmit deshmimtar yjet,une kuptova cdo te thote te sfilitesh shpirtin,te digjesh perbrenda,te ndjesh,te duash e te mos shprehesh.
Nuk mjaftojne shikimet-ato ndezin zjarrin e shpirtit;nuk mjaftojne peshperitjet-ato ndezin shpresen;nuk mjaftojne deshirat-ato ndjellin emocion...,dua me teper.
Kerkoj jetes t’i jap jete e shpirtin ta qetesoj,kerkoj qe diteve te mia t’i shtoj ditet e tua,kerkoj pjesen tjeter per tu bere nje i tere.
Por ti mos shpreso kot.Une nuk do te flas as shoqja im,as mikja im,as shpirti im,as jeta ime,as zemra ime,por une do te flas “engjelli im” sepse e tille ishe per mua qe ne momentin e pare qe te pashe.Gjate gjithe kohes kam adhuruar ne heshtje nje njeri,por pa i pare as fytyren,as zemren.Tashme dua dhe c’eshte me e rendesishmja adhuroj dike qe me mjaftoi nje shikim per ta njohur.
Nuk ndihem ne faj,nuk ndihem i poshteruar qe te kerkoj ne cdo cast,qe te ndjej brenda qenies sime ne cdo te mijten e sekondes qe shkon.Ndihem i lehtesuar,i paqte me vetveten dhe me boten e cmendur se dashuria per ty me ben te tille.
Ashtu si flaka qe rritet e ne fund shperthen,sepse e ka te pamundur te rri brenda ashtu dhe deshira ime perveluese,e bukura dashuria ime me ne fund shperthen tronditshem.
E tani dashurine time nuke sodit vajtueshem neteve te gjata kur qepallat e te gjitheve prehen ne qetesi.Tani e prek se te them e ndjej eshte pak.Tani jetoj bashke me te,sepse tani s’jam nje engjelli im...

Angel te pergezoj per keto shkrime qe shkruen ketu ne forum ,o qenke e dashuruare shum ne njeriun qe ke percaktuare ose qenke shum e vujture ,keshtu me bejn te kuptoj ,ne keto shkrime te tua .

Te them te drejten sme jepet shume per te dashuruar keshtu qe shkruaj per te!
Sjam e dashuruar dhe as e vuajtur!Ne te ardhmen shpresojme...

Nga nje autor qe s'ia mbaj mend emrin
Per Ty

Tani eshte ora nente,
nje zile telefoni po pres,
nuk e di nese me ke nder mend
apo ne tjeter djal mban shprese.
Tani eshte ora dhjete,
s`me haet vec dua te pi
conjak,whisky cfare te jete,
sa shume me shkaterroi kjo dashuri...
Tani eshte mesnate,
ti s'po kujtohesh per mua ,
ndaj une te dergoj serenate,
ku teksti ka vec fjalen "Te dua"
Ora kalon e dashur,
tani me duhet te shpresoj,
se jam mesuar i vetmuar,
e ne gjume dua te enderroj.
Se mengjesi do te vije e dashur,
e nje dite ndoshta do te te kem prane,
ose ne te tjera endrra do te jem zhytur,
por s'e harroj kurre dashurine e pare,
Se do te vij serish nje natë,
e ti do te kujtohesh per mua
e une serish deshiroj te te kem prane se
une te dua e dashur, te dua.
Por nje dite deshirat do te shuhen,
se une s`do mundem ,ti e di
se te dua kjo nuk do te thote,
qe mund te perballoj nje tradheti.
Se atehere do te jem i martuar,
ndoshta do te kem dhe femije,
e s'do mundem te te them te dua,
s`do mundem e dashur ti e di...

mos e shiko bukurin
e cila te mashtron
por shiqje zemren
e cila te don
kujt ti ankohem per fatin tim te zi
kujt ti tregoi hallet
se askush smi di
rri ne kujtime
rri ne pikllime
zemra ime vazhdon vetem me vajtme

ulem ne hije
pushoj dhe rri
mendjen nuk mundem
ta largoj nga ti

ndash me do
ndash sme do
prej teje te ndahem
as mendjo sme shkon

Për ty lë teserën e partisë