Dr. Afërdita Koka Stroka dhe Laver Stroka "KUJDESI PËR TË OPËRUARIT"

KUJDESI PËR TË OPËRUARIT
Ndërhyrja kirurgjike në organizmin e njeriut është një tronditje fizike dhe shpirtërore. Për të patur një përfundim të suksesshëm është e nevojshme që të sëmurit ti amortizohet sa më shumë kjo tronditje. Shikimi , fjala, dieta dhe vënia e trupit në lëvizje janë elementë përcaktues të ecurisë së shëndetit krahas teknikës së përdorur me mjeshtëri dhe mjekimit me barna.
Shikimi ka forcë magjike kurative kur rrezaton ndjenja shpirtërore të cilat burojnë nga njohja e problemit.
Fjala e lehtëson ose e rëndon sëmundjen në vartësi të përdorimit të saj. Kur mungon njohja e plotë e problemit që do të zgjidhë ndërhyrja kirurgjike është mirë që ajo tja lërë vendin shikimit të qetë dashamirës dhe vetëm kaq.
Dieta dhe stërvitja të përshtatura me gjendjen fizike të pacientit janë përcaktuese të suksesit pasi lejojnë përtëritjen e shpejtë dhe parandalimin e ndërlikimeve të mundëshme.
Pozicioni i vuajtësit dhe lëvizjet e gjymtyrëve për të siguruar qarkullimin sa më të mirë të gjakut dhe ajrosjen sa më të plotë të mushkërive janë detyrë kryesore e kujdestarit të vuajtësit. Në vartësi të këtij shërbimi bashkëpunues varet parandalimi i infeksioneve, mpiksjes së gjakut(trombozave) dhe të papriturave të tjera.
Hapi i parë(kujdesi pas daljes nga salla e operacionit):
Pas daljes nga operacioni pacienti mbahet ne pozicion shtrire per te ushqyer sa me mirë trurin dhe zemren me gjak.
Mbahet në mbikqyrje për të shmangur mbytjen me të vjella të mundëshme.
Ushqyerja bëhet me serume të thjeshta ose speciale 3 ditët e para ose dhe më gjatë sipas rastit.
Hapi i dytë(Kujdei pas shkarkimit të gazrave nga zorra e trashë):
Lëshimi I gazrave nga zorra e trashë ose” krisma e fitores” paralajmëron “zgjimin” e tubit tretës. Zgjatja në kohë e “përgjumjes” ose e paralizës së zorrëve mbart mjaft rreziqe në vetvete si infeksion, mospërtëritje e plagës etj.
Në këtë stad nis dhënia e ushqimit nga goja. Fillimisht jepet caj mali ose trëndafilit të egër të ëmbëlsuar (në 500 ml çaj shtohet 1 lugë gjelle sheqer) në sasinë 1-3 lugë gjelle, duke pritur reagimet për 2 orë. Kur ecuria është e kënaqëshme, pas 2 orëve jepet 1 filxhan kafeje me këtë çaj. Kur gazërat vazhdojnë të dalin nga zorra e trashë herë pas here dhe nuk ka tendencë për të vjella pas 2 orëve, jepet 100 ml çaj. Pas 3 orëve jepet 100 ml kos i freskët lope ose dhie. Kur ecuria është normale jepet në mënyrë të alteruar cdo 3 orë një herë çaj dhe një herë kos. Kosi ëmbëlsohet po në të njëjtën përqindje si edhe çaji pas radhës së parë. Kështu vazhdohet derisa fillon të kryhet jashtëqitja e parë.
Plotësimi i nevojës për lëngje bëhet me serume përmes damarëve. Sasia llogaritet në vartësi të humbjeve përmes lëkurës, frymëmarrjes, urinës dhe kullimit të plagëve. Gjuha është treguesi mëi mirë i nevojave. Tharja e saj dhe etja dëshmojnë difiçit të lëngjeve në organizëm.
Hapi i tretë(pas fillimit të jashtëqitjes):
Fillon ushqyerja çdo 4 orë. Kosi, supa e orizit dhe çaji me djathë të alteruara vazhdojnë për aq ditë sa dy fazat e para sëbashku. Gjatë kësaj faze mund të përdoret tuli i bukës duke bërë përshesh në raport 4 (pjesë çaj ose kos) me 1(pjesë tul buke).
Hapi i katërt (ushqyerja në vazhdimësi):
Më tej ushqyerja përshtatet gradualisht drejt normalitetit. Dieta laktovegjetariane duke shmangur ushqimin e thatë është garanci për fitore të plotë pas tre betejave të mësipërme.
Këshillimi me mjekun dhe kontrolli I shpeshtë mundëson përshtatjen më të dobishme.
Dr. Afërdita Koka Stroka dhe Laver Stroka