“PEGASI” NXIT BISKIMIN POETIK Kristaq F. Shabani , poet, shkrimtar, studiues, estet, President i LNPSHA “PEGASI” ALBANIA

 

Artur Ujka

Udhëtimi i poetit - gjarpërim lumi

Mos e kërkoni më kot Poetin,
Maratonomak
me synim drejt të lashtës Trojë...
Udhëton
e kurrë s arrihet në rrugëtim,
kërkon Homerin,
Eposin t’ i këngërojë...
S ‘pushon Poeti, lumon,
derdhet, si lumi...
E ku s ‘e kanë parë
në këtë kohë sofistike,
në Titanik, kalërim,
karroca mesjetare
hijeshuar bukur,
me penë plot ngjyrime...
Udhëtimi i poetit
- gjarpërim lumi...
S’ka poeti prehje,
është krejt i pagjumë...
...
Rend nëpër fusha,
kapton dete, oqeane
Dhe përtej jetës
ai s ‘do të flejë kurrë...
Hijshmë në dorë
mban një penë të madhe ...
Mos e kërkoni Poetin
në rrugë të madhe...
Vijnë dallëndyshet,
e marrin me fletë,
I ngjan bletës, ...
mund të jetë në livadhe
Vjen vera
dhe bëhet i tëri det....
Mos e kërkoni Poetin,
se s e gjeni lehtë...
E kanë parë në të mbjella,
e ka ftuar Vjeshta,
Hera - herës pena
i bëhet dhe fletë:
Mbledh metafora
simbole për vjersha...
Mos e kërkoni,
se nuk e gjeni në shtëpi...
I ka dëgjuar zërin
shushurimë lumi...
E kanë parë në Alpe
hapëruar me ski,
kërkon të lyej penën
nuk e merrka gjumi...
Poeti s’ përngjaka me njeri!...
S’ ka Poeti prehje,
është krejt i pagjumë ...
Dhe përtej jetës,
ai s do të flejë kurrë...

Alma Shahini

Shpirti para pasqyrës

Një shpirt zgjohet i shpupurisur,
mundohet të kundrohet
në pasqyrë
edhe pse e di
që nuk ka një fytyrë të tijën.
Kundrohet i mrekulluar e i ngrirë;
s ‘di nëse duhet tëdashurohet
deri në marrëzi,
apo të urrehet me gjithë forcën e tij.
Papritur,
pasqyra ndriçohet nga errësira
dhe thyhet gjithçka në mijëra copa.
Një varg milingonash
bën ecejaket e saj
për të mbledhur ato thërrime jete,
të shkatërruara,
të shpërndara
s’ di sesi
dhe s ‘di
se ku.
Shpirti mendohet
e mendohet
në mes të grumbullit të mbetjeve.

ARLINDA KASTRATI

Hënë në qiellin tim

Përngjasoj vetëm
me një udhëtare
e mendimeve të mia...
Udhëtare e hutuar në itinerary,
e trembur nga vetmia,
Mbetur ne mesdet pa fanar ...

Rrugëve të errta
në mundim të një gjetje
pakëz qetësie,
kërkoj t’ i fshihem
dritës së hënës,
si shirit helmimi,
më ndjek pas…
E kam flakur tutje
rëndësinë e dritës,
por kjo zemër,
në parreshtësi,
do të flasë...

Sonte i flaka ndjenjat e mia,
atje larg...
S’ kam si të pres më gjatë,
E nesërmja, ndoshta,
do të lindë me agminë…

E lus sonte hënën
mos më ndjekë,
Dua t’ i ngjaj lirisë
së një zogu.
As me dritëzën e saj
të mos më përndjekë…
Dua të arrij veten
dhe ëndrrën së toku...

*
E dini,
nuk dua të lind Dielli përsëri…
Çuditërisht, parapëlej
vetëm natë.
Ah, qëkur më ike ti,
e trembur, fillikat
në pritjen e gjatë!...
Jam në dilemë:
A do të të gjej dot,
Zemrënzezën e kam mbyllur
në dryn të fikur ...
Zëri i ndërgjegjes ,
më nxit:
Gjeje ndjenjën e ikur ....

Njazi Dasku

Shkumbinin hedh qafës, si shall...
Qytetit tim

Ta kundroni qytetin tim,
në atë grykë:
Me kodrat,
si balluke ngjasuar,
Shkumbinin hedh qafës,
si shalll...
Qyteti im i paftohti
syjetuar!
Nën këmbë i rrëshqet
ky lumë,
melhem në plagët e kohore,
Ta shihni,
si era ballluket i fërfërin,
Si kapuç
rreth kokës malet prej dëbore...
I tillë , i veçantë ky qyteti im...
Ditë- nata e tij :
Një ëndërr e bukur pa zgjim!

Laura Bixhi

Sa larg dhe sa afër, sa afër dhe sa larg ...

Ky refreni im i ndjenjës
Dora nis t ë shkruaj ë në nj ë l et ër disi t ë
vjetëruar... Si fillim disa rrjeshta e më pas disa
vargje ... Pena u dridhka në dorë, lotët rrjedhin
në faqe e më pas pikojnë në letër, duke përhapur
bojën e shkruar. Bojë dhe lot ,lot dhe bojë ...
Dhe më pas, një dyzim për motivin e asaj nate ...

Në netët e ftohta me shi,
S’ të shoh më,
Je larguar në heshtje
për të shmangur akuzat e kota,
Harron se je ende aty,
si refren,
duke lënduar dikë...
Sa larg dhe sa afër ...
qenkemi të distancuar nga bota.

Në mendime
mjaft i vështirë të tretesh,
Dashuria, për ty mbetet,
si një libër i palexuar !
Pa ndjenja në zemër,
e lehtë të shprehesh...
Sa afër dhe sa larg! ...

Shfletojmë ditarin e pashkruar!
Eci, drejt teje,
me plagime të padukshme...
Ndaloj... të shoh,
duke admiruar qenien tënde..
Ti s e di jam pranë,
kaq e besueshme ?!
Sa larg dhe sa afër ...
Na torturojnë ndjenjat tunduese.
Jetoj realitetin,
por ëndrrat i kam varg...
Sado e dhimbshme,
të vërtetën e pranoj në fshehtësi...
Sa larg dhe sa afër ...

Sa afër dhe sa larg ...
Një dashuri në largësi,
po vuan në afërsi.

*Sa larg
dhe sa afër - jemi larg,
të ndarë
nga skaji në skaj,
një mur i venë midis nesh,
por afër të ndjej,
se të kam thellë në zemër,
je në çdo venë.

Sa afër dhe sa larg
vetëm pak hapa na ndajnë,
Unë jam aty, ku je ti: larg,...
sepse ti nuk e di që,
shumë pranë teje jam unë,
e fshehur pas diçkaje
ose pas dikujt ...

Marko KOLAVERI

1. Poemë bardhë e zi!

Anekdota e një dite,
requiem i një nate,
Shpirti i lënduar
i një femre bredhëse
në disa fate,
Padjallëzi fëminore
apo grotesk i një poeme,
pafytyrësi e njeriut jetues
me llogaritje skeme.

Mjerim rrugëve,
por flori në ballkone e vila,
Ferr për njerëzit e mirë,
parajsë për njerëz katila,
Shpirt të ndrydhur
e të këputur
nga zinxhiri jetësor,
Ca thonë që jeton nga uji,
Por jeton ai
që ka paranë në dorë.
Pse të mos jetë e qeshur
fytyra e dikujt
I Çiltri jetues pa hile?

Pse të zhduket mirësia
dhe të rrojë ai i quajturi skile ?

Pse dikush duket bardhë e zi,
ndërsa dikush duket me ngjyra?

Pse vallë ndodh kështu?
A s’ shihen në të njëjtat pasqyra?!

Duke derdhur gjak
e djersë për punë
dhe për fëmijën lot,
E të tjerë marrin miliona,
nga firmim letrash kot,
Mos vallë ka Perëndi,
një për mua e një për ty?!
E jotja të jetë Mirëqënie ,
ndërsa e imja veç lot në sy ?!
Fati i njeriut,
fëmijës dhe gruas -
mallkues për fëmijën e tij,
Fati i atij mosditës,
nëse e nesërmja zhduket
apo do të
vijë,
Dikush te gota ngushëllim gjen,
por gota ta hedh mendjen në kosh,
Kjo është bota e atyre
që rriten me gotën gjysmë bosh!