JEMI SHPIRTI I UNIVERSIT...

JEMI SHPIRTI I UNIVERSIT

WE ARE THE SOUL OF THE UNIVERSE

*

Jam shumë i gëzuar që kam nderin t’iu përshëndes dhe nuk di, në e meritoj të ndërmarr këtë përshëndetje, por unë përulem me shumë respekt për veprimtaritë Tuaja të deritanishme.

Lidhja ime me “Pegasi” Albania është shumë e frytshme që nga viti 2008. “Pegasi” Albania nuk është thjesht një Lidhje poetësh, shkrimtarësh dhe artistësh, por një Lidhje ekzigjente, një lidhje e gjallë, që jep kontribut në Letërsinë dhe Artin Bashkëkohor, pasi përbashkon anëtarë potentë nga shumë vende të Botës me shumë nivel; është një lëvizje, për të mundësuar synimin e ecjes përpara të Botës në rrugën e bashkimit, harmonizimit dhe të shkëmbimit të vlerave universale, duke thyer kufijtë artificialë, nëpërmjet një ego të natyrshme dhe të bukur për të krijuar një arenë të prosperitetit intelektual.
Të nderuar shkrimtarë, poetë, artistë, studiues, burra dhe gra të letrave, shokët, kolegë dhe udhëtarë të Botës kreative. Ne të gjithë jemi të vetëdijshëm për dobësitë tona natyrore, ne nuk kemi fuqinë vdekjeprurëse të pasurisë, por ne kemi fuqinë e madhe të shkrimit, të krijimit, i cili është i pashoq. Nëpërmjet shkrimit, ne bëhemi shumë të fortë, eliminojmë vetminë dhe sjellim përbashkimin nëpërmjet unitetit kreativ, ne ndajmë midis nesh trashëgiminë tonë kolektive, qytetërimin tonë kolektive, vullneti tonë kolektiv. Dhe bëhemi të pathyeshëm. Një poemë nga “Y” “X” ose “Z” nuk është e atij apo e saj që e ka shkruar, pra ajo nuk është vetëm poemë apo poezi. Poezia, poema, krijimi u takon gjithë njerëzve, i takon gjithë Botës .

Një pjesë e shkruar nga dikush nuk është pjesë e shkruar për vetëm atë apo për të, ajo është magjike, pasi shpreh identitetin e një pjese të shoqërisë, është diçka perëndore e fuqishme. Secila dhe çdo fjalë, secili varg apo rresht shkruar në muret qiellore, menjëherë, rezervohet nga qielli dhe vendoset një shtrat kreativ për ne shkrimtarët. Mirësi të më jepni leje mua për të thënë prerazi, ne nuk jemi spektatorë pafuqishëm ne shkrimtarët, poetët, ne jemi krijues, kemi lindur për të krijuar. Një nënë lind fëmijën dhe ajo është e aftë të vijojë procesin e vazhdueshëm të gjallërisë së Planetit ... Një nënë e paaftë nuk na duhet që nuk lind. Pra, në këtë konteks. edhe ne i ngjajmë nënës që lind, ne lindin fëmijë kreativë për të gjallëruar dhe vijuar jetën e Universit letrar... Pra, jemi ne gjallëruesit e kësaj bote. Kështu është fjala për të gjithë kreatorët. Imagjinoni që nënat të mos vijojnë të lindin. Përfytyrojeni Botën. Imagjinoni sikur ne poetët, shkrimtarët, studiuesit, artistët në botë, të mos lindim kreativisht, si do të jetë Universi i Letërsisë dhe çfarë do të pësojë Bota. Ndaj nënat lindin, procesi rigjenerues vijon dhe Universi gjallohet në një proces të pandalshëm... Pra, jemi ne, ne që kemi krijuar, ne që sigurojmë Universin të qëndrojë në themele dhe të progresojë dhe të dy palët në harmoni do të qëndrojnë pjekurisht. Nëse, nuk do të sigurohet kjo lindje, në kuptimin e gjithanshëm të Lindjes, ç’do të ndodhë me Botën?!... Bota, së shpejti, do të vdesë, nuk do të ketë jetë më në Univers. A e kuptojnë këtë gjithë njerëzit, a na kuptojnë ne krijuesit e gjithë Botës? Pra, në rast se marrin këtë rast gjithçka do të shndërrohet në ineksistente, do të pushojë së ekzistuari, bota intelektuale do të vdesë. Bota mund të kete konture, trupin, por nuk ka shpirt. Kjo është rëndësia e të qenit tonë në këtë ekzistencë shumëplanshe...
Në fund, unë kujtoj mirënjohjen time të thellë dhe vendin për përpjekjet e sinqerta të kryera nga më të nderuarit: Teresinka Pierara, Kristaq F. Shabanit, por, pa përpjekjet e tyre, bota letrare do të kishte qenë shumë e vogël. Dhe unë i përgëzoj ata dhe stafin e tyre të zellshëm për përpjekjet e tyre drejt së cilës bota shkon drej gjallërimit, sikundërse Edith Sitwell, poet përshkruante: -

"Ndër rrënojat

Për ata që janë të gjallë,

Bota s’është kurrë e vjetër,
Por bota është e vjetër

për të sëmurët

që së shpejti vdesin ".
Duhet ta shpëtojmë këtë botë. Le të vendosim këtu, individualisht dhe kolektivisht.
Së fundi, unë do t'i lutem Perëndisë që, sa më herët Çmimi “Nobel” për letërsinë të vijë në Shqipëri dhe ky vlerësim i madh të vijë për shkrimtarin, filozofin nderuar dhe mendimtarin Ismail Kadare, që mendoj se mos dhënia deri tani është e vonuar. Ky do të ishte një nderim për të gjithë ne kreatorët, kudo në Botë, ndërsa për Kadarenë një Nderim përfundimtar kulmor i krijimtarisë së tij.

Uroj Simpoziumin në zhvillimin me kualitet të Punimeve, “Pegasit”, tashmë të njohur në Botë dhe suksese Shqipërisë!
Të fala të ngrohta për të gjithë pjesëmarrësit e këtij eventi.

Kuldeep K. Srivastava I.W.A

Nju Delhi