"POETI" Nga PETRO DUDI (kushtuar poetit Arben Duka)

          POETI

Nga PETRO DUDI

Një penë si sqep zogu,
     një shpatë majëmprehtë,
Një zambak që psherëtin,
        një det që buçet.
Një penel që ngjyen
         te lotët e mjeranëve,
Një shufër vetëtimë
        për xanxat e rrufjanëve.
Një galeri e skicuar
         kalorësish pa fytyra,
Në vorbullën e kohës
     me partira, përçdunira.
Një degë me yje-
      kënga- prush e dritë,
Në udhën tymnajë
    shpirti i jep shpirt.
Një qiell me zogj
      ulur në festivale,
Se jemi nga jemi
     nga Rrëza, nga ato male.
Fodullëku doemos,
        salltanet i trevës,
Barbaroz mbi vesh,
      Borzilok në xhep të xhaketës.
Dhe ia thotë Poeti
      prej dufit , prej qejfit,
Dhe i teket e i shkrepet
    siç i shkrepet Poetit.
Sherr e shamata
     shkruar me rakinë,
I butë dhe ëmbëlzak
       me hyjnore POEZINË.
Biberonat
          shtëllunga fantazirash tjerrin,
Në rrënojat e së shkuarës
     larashët përmjerrin.
Shpupuriten gjinkallat
   me avazin cinxëritës,
Laraskat në kafaze
        te ballkoni i politikës.
Poeti- furtunë
    siç do, i këngon shpirti
Ky bilbil protestues
     Arben Duka Laboviti.