Nga krijuesit tane

KAM PARË
Në sytë e tyre kam parë
Zjarrin e lirisë
Kam parë rrugët e atdheut
Me gjak e sakrifica
Diçka që nuk përsëritet më
Qëndresë heroike
E luftëtarit të lirisë
Rënie në prehrin e këngës
Përjetësi të zunë

DIOGJENI
Ditëm drekë
Mbante ndezur qiriun
Dhe
Kërkonte njeriun
Me kot ne sot po kërkojmë
Si Diogjeni dikur
Na janë bërë “shumë” e s’po i dallojmë
Kush është hiq
E kush është burrë
Kot qiriu po digjet

KA BURRA
Burrat
As para plumbit
Nuk e luajnë fjalën
Burrat
As lumi nuk i lanë
Si qentë fjalën hanë
Burrat
Që gënjejnë shoqi- shojnë
Për dallim nga qentë
Ata nuk lehin
Kur të tjerët i shkelmojnë
Ka burra
E burra

ARADHA
U rritë aradhja
Nga ma të mirët
Munguan nga aradhja
Prapë më të mirët
Mbetën jashtë aradhes
Përjetë
Të medyshurit

RESPEKTI
Në meset ku respekt i bëhet njeriut
Dhe në meset ku njeriu respektohet
Modestinë dallojmë
Asgjë më tepër se
Mbi baza të respektit të ndërsjellë
Të urtin njeri zbulojmë

CEZARI
Zaret u hodhën tha Cezari
Kur kaloi lumin Rubikon
Zaret u hodhën
Mos prisni t’i hedhin të tjerët
Merrni vendime e mos ngurroni
Për fatin e atdheut

DY GJËRA
Sikur të putheshin dy gjëra
Njerëzit do bënin mrekullia
Eh
Po të putheshin
Dëshira dhe mundësia

PLAGËT E VJETRA
THYRJET
Më është thyer zemra keq
Plagë më ka shkaktuar
Zemërshkreta s’u ndreq
Në shtratin e thyerjeve shtruar
Thyerjet më lënduan në zemër
Më shumë në shpirt
Të rënda qenkan thyerjet të rënda
Thyerjet nga dashuritë
Si guri në zemër të malit
Rëndojnë thyerjet rëndojnë
Veçmas kur ato shkaktohen
Nga shokët e idealit
PËRJETIMET
Vuajtjet e popullit
Kush i përjeton
Më rëndë
Me të përjetuarit e veçantë
Peshën e fjalës së pa thënë
Kush e mbron
Me gjuhën e vet
Më bukur se poeti
Kush e thotë
Me pushkë në dorë
Kush e mbron atdheun
Më mirë se bijtë e tij
Që lirinë çmojnë

SHPIRTI
Jemi shpirtmëdhenj
Nuk hapim plagë
Kemi vuajtur shumë
Kemi heshtur gjatë
Pa dyshim
Modestia na kushtoi
Në vend të shpagimit
Si për inat
Po na hakmerret sot

VARGU I ASHPËR
( Agolliane )
Eh mor varg të ngrehsha gurmazin
Që më joshë e më sjell vërdallë
Më zbardhi agu duke të kërkuar
E ti nuk do me ardhë
Ç’më sjell kopshteve të mollës
Të mollës me gjithë pjeshkë
Dehur nga lajkat e belhollës
Do mbetesh pa u futur në vjershë

HËNA
Natë e mbuluar me errësirë
Me yje të kuq në qiell
Në agim hëna do shkojë nuse
Dita do zbardhi me diell
Me thellësinë e syve të saj
Kjo natë të futë trishtimin
Kjo errësirë kaq e gjatë
Do ikë bashkë me agimin
Mes qiellit ngjyrë të kuqe
Si në pasqyrën vezulluese
Sa gëzueshëm lozte hëna
Ajo nesër do shkojë nuse

ATË
E shtrëngonte rrethimi
Një rrethim krejt i errët
Që pretendonte ta ndante
Nga të jetuarit e vet
Ajo e kuptoi rrethimin
Qeshi dhe nuk bëri vajë
E vrau hilen prapanike
Me të qeshurën e saj

PA DASHJE
Pa dashje të fyeva të lëndova
I gjalli mund të gabojë
Që kur s’kam fyer askënd
Sonte do ngrysem me faj
Ndihem i lodhur i trazuar
Diçka m’i gërryen mushkëritë
Mbase fyerja që të kam bërë
Ah të mos ishim takuar atë ditë

VRET FJALA
Është e ëmbël
Kush është zot i saj
Me fjalë
Zihen armiqtë
Fjalën trimat mbajnë
Lidhen burrat në flamur t’Skënderbeut
Dhe
Luhet me fjalë fshehur
Prapa kurrizit të atdheut

MIQTË
ZHGËNJIMI
Zhgënjehemi kur
Miqtë në baltë na lënë
Dilemat paraqiten
Cilët janë miqtë e vërtetë
Cilët miq na hiqen
I SINQERT
I sinqertë
Keqkuptim
Në botën tonë të zvogëluar
Kohë e të pasinqertëve
Në skenë
Është vënë
Apo ka qenë
E s’e kemi parë

PUNTORI
Kishte harruar
Se duhet ndërtuar
Edhe diçka për vete
Ai harroi
Dhe të tjerët
Për të
Harruan

ME KEQARDHJE
Dikur
Mendimet i kishim të njëjta
Për njeri tjetrin
Kishim nevojë
Për ditë po largohesh
Më vjen keq
Jo edhe aq për ty
Sa
Për mangësinë që s’tu heq

KUSHTËZIMI
Me urdhër nga “lartë”
Na e kushtëzuan të jetuarit
Dhe fatin në maje të perit
Na e varën kokëposhtë
Rrethi i kushtëzimit
Na shtrëngoj gjerë në palcë
Ashti ynë nuk u dha
Kokëlartë
Fjalën tha

KOKA
E varën nga këmbët
E lidhen nga duart
Nga koka e varën
Litari s’ia mposhti krenarinë
Në pallat të mbreti
Tmerri u fut
Koka – litari – krenaria

SYNIMI
Sytë na skuqen nga gjaku
A mjafton vetëm synimi
Për të arritur atje
Ku është botë e re
Me linja fytyrës
Kohë ngjyrë vrarë
Ëndërr e rëndë
Nën të hijes arrë
Lia i kishte rënë ëndrrës
Ëndrrës së pa parë