"Pasqyra qiellore fanit hidhërimin e 36 fonemave"poezi nga Kristaq F. Shabani

Poezia e sotme e Gjirokastrës
KRISTAQ F. SHABANI
(Nga vëllimi poetik “ PENELI I LLAVES PIKTURON “ viti 2010
1. Hap kanatën
a.
A mund të rrihet
me mendim këmbëkryq
në këtë situatë plot mjegull,
sjellëse stuhie?!

b.
Kur në shkallinat e larta
të arit, tejet të florizuar,
u ngjitën tashmë dhe ata:
dikur quheshin
me një emër të pështirë “MINJ”?

c.
Çfarë ngjyrje në fleta drogimi
dhe pluhur anestezik?!

ç.
Ngre kokën të shoh pastërti qielli,
dëshira më fluturoka
me një oreks dallëndysheje,
por korbimi pret i fshehur
nën veladone resh të paskrumbullta…

d.
Ç‘mantelizim me fije kërpi!
Ç‘mbështjellim - situate mjegullore
në një majë të padukur,
ku dielli nuk dërgoka rrezet e tij!…

dh.
(Ç’qenka kështu ky vend i humbur!)
ngjason me një polizim verior ,
ku prezente është:
ngrirja e dëshirave për ngjitje,
ku këmba rrëshqet
në një ngulitje arritjeje
të padafinizuar …).

e.
Janë të tjerët (të përzgjedhurit)
ata kampionizues
në të tilla vende
me shtytje resh,
ku pret veç ngulje thike
në prapashpinë …
Prapashpina gatuar
në gjithë epokimet,
e kënaqur vetëm me gjak
e heqje shpirti,
ku s’dëshiron as të dëgjojë
pasthirrmimet e ikjes…

ë.
E bukura, çbukurohet
në një të dhjetën e sekondës,
shëmtirëzohet djallësisht…

f.
E shëmtirëzuara bukurohet
me një djallëzi të kundërt
në një transplantim qeshës,
Dielli vendos gishtin
në kokën e tij të mençur
të zbulojë enigmatiken
fshehur në labirinte ,
thyer gjithë ndriçimet …,
si në një konkavitet...

g.
Bukuria konceptohet,
si një shtirane e lëkundur,
në një kahje rreziku,
veshur me rroba banje dalëboje,
ku vorbulla të merr si flutur
dhe të nxjerr baldosë…

g.
Bukuria konceptohet,
si një shtirane e lëkundur,
në një kahje rreziku,
veshur me rroba banje dalëboje,
ku vorbulla të merr si flutur
dhe të nxjerr baldosë…

gj.

Letrat e fallxhimit përsëritin në infinit:
“Shtrigë… shtrigë, shtrigane”
përkul dhe thyen fate,
Horoskopin e deformon
me zotërim miu, derri, a ku di unë
të figurojë në qiell,
ku gati veç një goditje
do dhe copëzohet qelqësisht,

h.

Globi nga stërmundimet e njerëzimit
thyen qetësinë e fituar qyshkur,
Toka zjen nga llavat
Polet ngatërrojnë emërtimet…

i.
Njeriu i tulatur në një kodrushkë
habitet i lebetitur,
tek i ngrihet një shtëllungë shpirti...
Sikur po i digjet
ai shpirt i vogël- relik i mbetur,
sikur del nga një kafaz kraharori
që “ishte”…

j.

Në tavolina mashtrimi,
asqë mund të mendohet
se mund të ulesh i veshur,
me veshje përditore…
por i zoti ai, përdoruesi i një manteli
a veshje profiri...

k.

Dhe të kërcesh i malluar
një tango disa rrotullime vërtitëse;

l.
Asqë duhet të merresh vesh,
duhet të jesh mjeshtëror
në mbajtjen e maskës,
ku shfaq profilin e një kafshe
më shumë të egër se egërimi…

ll.

Dhe me një pasthirrmë
të panjohur më parë
në tinguj nxjerrës,
ku as shkronjat
nuk e rreshtojnë,
pasi vija e tyre
u lakohet krejt papritur…

m.
Kërcen, dëshiron ,
s’të lë maska
të të ofrojnë puthje;
bredh në ëndërr,
pas pak e gjakosur
në sytë ëndërrorë
shfanitesh si një jetë maske…

n.

Njerëzit po ikin
nga mirësia,
nga ndjenjëmirat,
dëshirimet
për kaltërsi
e hapësirë mendimi,